Reyyan/Almanya
Merhaba, yardımınıza çok ihtiyacım var. Ben eskiden çok temiz, saf biriydim, liseden sonra oldu ne olduysa... 18imde, üniversiteye başladığımda chat yapmaya başladım. Tanımadığım insanlarla, oyalanmak için yazışırdım. Başta sorun olmaz diye düşünsem de sonradan bin kere pişman oldum! Asılanlar, peşimi bırakmayanlar, sanal seks yapmak isteyenler
Yanlış yaptığımı bile bile devam ettim. Cinsel içerikli sohbetlere başladım. Kendimden iğreniyordum. Kimi sevgili olmak ister, kimi reelde görüşmek isterdi. Basit bir eğlence ve oyun olarak başlayan chat benim için bağımlılık oldu.
Başta istemesem de o çirkin, lânetli sohbetlerden payımı almıştım ve hafızam, her günahkar gibi ceza olacaktı bana Hafızamı silmek istiyorum, ama olmuyor. Ben sanal alemde gerçekte olduğumdan epey değişik bir kişiliğe sahiptim, gerçekte sokakta başımı yerden kaldırmaz, ağırbaşlı davranırken sanal ortamda ağıza alınmayacak sohbetler ettim.
Sonra Onunla tanıştım. Zamanla çok sevmiştik birbirimizi, ortak noktamız çoktu, evlenmeyi düşünüyorduk. Ona karşı vicdan azabı hissettiğim için bir şekilde söyledim eskiden chat yaptığımı. Kızdı ve ayrıldık. Çok üzüldüm, yıkıldım. Nasılsa ayrıyız diye ben o boşluk zamanında yine birileriyle sanal seks yaptım. Yani sevdiğim insanla küs iken, başkasıyla bir hata yaptım, barışınca içime binlerce kez dert oldu.
Artık kararım kesindi, vazgeçecektim chatten. Sevdiğimi, ayrıyken bile olsa aldatmıştım. Bunu ona itiraf ettim. Çok kızdı, aşağıladı, suçladı ve tekrar ayrıldık. Arada yazışsak da bir gün tamamen gideceğini ve ilişkiyi keseceğini söylüyor. Artık sevgili değiliz ama onu hep seveceğime eminim, onu severken hiçbir adım atamıyorum hayata dair, umudumu kaybetmek istemiyorum.
Sorum şu: Ben ondan vazgeçemiyorum, çok seviyorum, ama o benden nefret ediyordur muhtemelen, halbuki ondan affetmesini, beni bağrına basmasını bekledim.
Bana hakkını helal etmesini söyledim zorla da olsa helal etti. Ama içim rahat değil.
bir yandan: ona yalvarmak, gitmemesi için, beraber mutlu olabileceğimize inandırmak istiyorum. Bu mümkün olmasa bile ben bu vicdan azabından nasıl kurtulurum. Kendimden utanıyorum.
Hayat bana çok anlamsız geliyor, ölmek istiyorum, ama intiharın yanlış olduğunu da biliyorum. Çıkmazdayım, başkasıyla da evlensem, bu yaptıklarımı bilmek hakkıdır diyerek huzursuz olurum. Sanki kirli geçmişim bana ceza olarak karşıma çıkacak diye sürekli korkularla yaşıyorum.
Keşke diyorum, onunla tanışmadan evvel chatin ne kadar çirkin bir şey olduğunu anlasaydım.
Kararlıyım, artık ASLA, selam kelam dahi olsa chat yapmayacağım. Umarım bana yol gösterebilirsiniz.
Merhabalar. Chat yapmak sizin de fark ettiğiniz ve yaşadığınız üzere çok kaygan bir zemin. Başta yalnız arkadaşça, dostça konuşulsa bile bunun böyle kalması maalesef çok kolay değil. İnsan tanımadığı kişilerle konuşurken gereğinden fazla rahat davranabiliyor. Normalde yüzyüze biriyle konuşurken sosyal kimliğimize uygun şekilde davranırız. Ancak chat yaparken insan istediği kişiliğe bürünebilir ve olduğundan daha cüretkar olmakta bir
sakınca görmeyebilir.
Bastırılmış arzular açığa çıkabilir, ilgi görmek, beğenilmek, arzulanmak isteği insanda zaafa sebep olabilir. Dolayısıyla en başta bunu planlamasanız ve istemeseniz de masum bir vakit geçirme ve oyalanma aracı olan chat maalesef cinsel içerikli sohbetlere dönüşmüş. Siz de zaten bunun hata olduğunu kabul etmiş ve vazgeçmişsiniz. Evet arada bir geri dönüş olmuş, bu da mümkün. Sanal sekse olan bağımlılık da diğer bağımlılık türleri gibi zor iyileşen bir bağımlılık türüdür. "Bitti, vazgeçtim, bir daha yapmayacağım" dediğiniz aşamada bile zaman zaman geri dönüşler olabilir. Sizinki de bir duygusal boşluk anında kendinizi geçici olarak iyi hissetmek için anlık bir geri dönüş olmuş.
Durumunuzu gayet güzel anlatmışsınız, yaşadığınız suçluluk duygusunu, gösterdiğiniz zaafı anlatıyor ve kabul ediyorsunuz. Bu konuda size nasihat edecek ya da tavsiyede bulunulacak bir durum yok, gerçeği görebiliyorsunuz.
Yalnız suçluluk duygularınız çok yoğun. Bu sizi kendinizden tiksinmeye götürüyor. Bu sağlıksız bir nokta. Tamam olanlar hoş değil ancak zaten bunlardan dolayı yeterince üzülmüş ve kendinizi harap etmişsiniz.
"Sevdiğine ihanet etmek" kavramı sizi çok üzmüş. Kendinizi çok sorguluyorsunuz ancak bu olanları onunla ilişkilendirmektense kendi içinizde halletmelisiniz. Yani bu yaptığınız şey bizatihi, kendi başına yanlış, evet. Hayatınızda sevdiğiniz kişi olmasa da yine yanlıştı. Bu
sizin kendi kendinize yaptığınız bir ihanet ya da kendinizi aldatmanız
aslında, öyle düşünün. Helallik konusunda konuşmuşsunuz zaten, bu konuda cânı gönülden bir hellallik vereceğini sanmam, dilden söylese de bu pek bir şeyi değiştirmez. Siz yaptığınızın yanlış olduğunu bildikçe, o sizi 100 kere de bağışlasa içiniz rahat etmeyebilir.
Onun size dönmesi zor görünüyor, dönse bile bu olanları unutamayacak ve yüzünüze vuracaktır. Siz de bu ithamlarla onunla bir ilişkiyi zor götürürsünüz. Bana kalırsa bu, ona karşı yapılmış bir hata olmaktan çok sizin kişisel meseleniz. Zaten yeterince pişmansınız. Kendinize kızıyorsunuz. Nasıl yaptım diye üzüntü içindesiniz. Elinizde olsa hafızanızı silmek istiyorsunuz. İnançlı birisi olduğunuzu ifade ediyorsunuz, Tanrıdan af dileyerek bundan sonrası için temiz bir sayfa açmayı deneyin. Kabul olunan samimi tövbenin şartı, pişmanlık yaşanması ve bir daha aynı davranışın tekrar edilmemesidir. Sizde pişmanlık fazlasıyla var, bir daha yapmayı da istemiyorsunuz. Allah bağışlayıcıdır.
Okulunuza sarılmaya çalışın, enerjinizi bitmiş bir ilişkiye yönlendirmek yerine üretken olmaya yöneltebilirsiniz. Bu sizi daha iyi hissettirir. Okulunuzda başarılı olmak için hala şansınız var, yaşınız çok genç.
Durumun iyi taraflarına odaklanın. Karşı taraflardan birinde uygunsuz resimleriniz, müstehcen kamera kayıtlarınız ya da kayıtlı sohbetleriniz olabilirdi. Bunları internette kullanabilir ya da sizi tehdit edip daha fazlasını isteyebilirlerdi. Bunun örnekleri de sıkça yaşanıyor. Bununla mücadele etmeniz çok daha zor olurdu. En azından şimdi sizinle vicdanınız arasında.
Bu suçluluk duygusu ile hayatınızı karartmayın, yeterince üzülmüş, acı çekmişsiniz, hala da çekiyorsunuz. İnsanlık hali, herkes hata yapabilir, kendinizi sorguladıktan ve eleştirdikten sonra biraz da kendinizi affetmeyi deneyin. Yoksa bu suçluluk duyguları psikolojik rahatsızlıklara yol açabilir. Terapi almanızı tavsiye ederim. İntihar düşünceniz, ciddi bir depresyonun habercisi olabilir. Bunu ihmal etmeyin.
Kendinize "hayata yeniden başlama" fırsatı tanıyın.
Hoşçakalın...
Rukiye KARAKÖSE
|
|