|
Selamlar Kerem Bey. Siz de bilirsiniz ki danışanı görmeden tanı koyamayız :)
Şaka bir yana, çok haklısınız, insan enerjisini işine odaklarken ve yardımcı olmaya çalışırken zaman zaman yorulabiliyor. Bizim psikolojik sıkıntılar konusunda daha uyanık olmamız gerekirken iş kendimize geldiğinde genelde tükenene kadar farkedemiyoruz kendimizdeki yıpranmayı. Bu durum aslında yadsımadan ziyade "ben bunu aşabilirim, bununla başa çıkabilirim" duygusundan kaynaklanıyor galiba. Stres yaşasak, yorulsak dahi onunla baş etmenin bir yolunu bulup üzerimize yeni yükler almaya devam edebiliyoruz. Ta ki artık bir şeyler alarm verinceye kadar
Böyle zamanlarda benim kendi adıma yaptığım şey, taşıdığım yükleri gözden geçirmek ve kendime sormak: Hangisi gerçekten elzem? Hangisini bırakabilirim? Onu değerlendiriyorum. Yani tamam dünyayı kurtarmak istiyoruz ama tek kişinin de bir istiab haddi/ taşıma kapasitesi var. Her şeyi üstlenmek yerine enerjimizi dikkatli ve verimli kullanıp zamanı iyi planlamak bu konuda oldukça iyi geliyor. Bir de tabii iş dışında uğraşacağımız hobilerle ve sanatla kendimizi dinlendirmek. Kolaylıklar diliyorum.
Hoşçakalın...
Rukiye KARAKÖSE
|