İ.G. /İstanbul
Selamlar Rukiye Hanım, sizi yazdığınız dergiden 4 aydır takip ediyorum ve çok faydalanıyorum. Allah sizden razı olsun. Ben şiddetli bir depresyon geçiriyorum ve . adlı ilacı kullanıyorum. Size sorumsa kendimle değil çocuklarımla ilgili.
Ben 35 yaşında dört çocuklu bir bayanım. Çocuklarımın yaşları, 14, 10, 6 ve 3. En küçüğüm erkek diğerleri kız. Babalarıyla 6 ay önce şiddetli geçimsizlikten ayrıldık. Davamız hala sürüyor. Aslında bizim evliliğimizde şiddet, dayak her şey vardı. Yıllarca belki düzelir diye sabrettim ama durum düzelmedi, daha da kötüye gitti. Tamamen kötüdür diyemem, insancıl davrandığı zamanlar da olmuştur ama çok seyrektir, bir anı bir anını tutmayan biriydi, bu bize zarar verdi. Yani aile reisliğini ve babalığı beceremedi. Ayrılmaktan başka da çarem yoktu yani kurtulacak bir evlilik değildi bizimki.
Benim eğitimim yok, evimize yakın bir yerde aşçı olarak çalışmaya başladım. Evimiz babamdan kalma, kendimindi kira derdimiz yok yani Çok şükür geçinebiliyoruz, çocuklarımı kimseye muhtaç etmemeye çalışıyorum. Mahkeme bize nafaka bağlar herhalde ama zaten babaları doğru dürüst çalışan biri değildi, ödeyebilir mi bilmiyorum.
Çocuklar da çok yıprandılar, bütün kavgalar, her şey onların gözünün önünde oldu. Gerçi hiç anlatmadım çocuklar biz boşanacağız filan demedim onlara, bir gece tartışmanın ardından babaları çekip gitti. Zaten her şey gözlerinin önündeydi. Onlar da benim kader ortağım gibi oldular. Şimdi ben ne kadar babalarıyla ayrılmışsam da çocuklarla görüşmesine engel olmuyorum. Baba olarak gelsin görsün çocuklarını diyorum ama çocuklar istemiyor. Geçenlerde geldi kapıda bekledi görüşmek için çocuklar inmediler aşağıya. Yüzünü görmek istemiyoruz diyorlar. Ben inin görüşün, babanızdır,biz ayrıldık diye babalıktan da ayrılmadı ya diyorum ama dinlemiyorlar. Şimdi bana ne tavsiye edersiniz? Çocukları zorlayayım mı? Kendi hallerine mi bırakayım? Kendi sıkıntımı unutup onları kafama takıyorum. Cevap yazarsanız çok sevinirim. Çalışmalarınızda başarılar dilerim.
|
Değerli okuyucumuz, çok zor bir süreç yaşıyorsunuz, Allah yardımcınız olsun. Sizin güçlü olup bir an önce depresyondan kurtulmanız hem sizin hem de çocuklarınızın ruh sağlığı için çok önemli. Siz kendinizi ne kadar çabuk toparlarsanız çocuklarınıza da o kadar faydalı olursunuz. Mümkünse psikolojik yardım almaya çalışınız. Büyükşehir belediyesine bağlı Aile Danışma Merkezi ve benzeri kurumlarda ücretsiz psikolog yardımı alabilrisiniz. Unutmayın ki çocuklar yaşanan durumun vahametini anlamak için yetişkinlerin tepkilerine bakarlar. Sürekli ağlayan, bitkin bir anne çocuğa durumun kötü gittiği izlenimini verirken, morali düzgün ve çabalayan bir anne ise işlerin nispeten yolunda gittiği mesajını verecektir.
Boşanma kararı alındığında çocukların olabildiğince az zarar görmesi için bazı noktalara dikkat etmenizi öneririz.
- Boşanmanın ne olduğu ve boşanma sonrasında anne, baba ve çocuğun hayatında ne gibi değişikliklerin olacağı konusunda çocuklarınızla açıkça konuşmalısınız. En azından anlayacakları dille basitçe ifade edebilirsiniz.
- Eşler artık karı koca olmasalar da anne babalık ömür boyu sürer. Bu yüzden mümkün olduğunca babalarıyla da görüşmeleri gerekir. Ancak gerek kavgalara gerek şiddete şahit olmaları çocuklar için travmadır. Boşanmadan dolayı da babalarını suçladıkları için belli ki olayların sorumlusu olarak onu görüyorlar ve ona karşı tepki geliştirmişler. Olayların sıcaklığını koruduğu şu dönemde bu gayet normaldir. Onları zorlamayınız. Ancak yaşananların tamamen babalarının suçu olmadığını, özünde iyi bir insan olmasına rağmen ana-babaların bazen geçinemediğinde ayrılmaları gerektiğini anlatınız ( bu eski eşinize değil, çocuklarınıza yapacağınız bir iyiliktir).
- Çocukları birbirinize karşı kullanmamalısınız. Çocuklar hiçbir şekilde taraf tutmak durumunda bırakılmamalı, mahkeme aşamasında tanıklığına başvurulmamalıdır.
- Çocuklar boşanmadan dolayı kendilerini suçlayabilirler. Bu yüzden boşanmanın onlarla ilgili olmadığını, bunun anne ve babanın arasındaki anlaşmazlıktan kaynaklandığı onlara anlatılmalıdır. Boşanma sırasında çocuklar mahkeme, eşya dağılımı, nafaka gibi konulardan haberdar edilmemelidir.
- Aslında her türlü önlemi alsanız dahi çocuklarınız boşanmadan çok etkilenebilir. Bazen de çok dikkatsiz davranmanıza rağmen çocuklar fazla etkilenmeyebilirler. Bunun iki sebebi vardır. Birincisi, her çocuk her olaydan aynı şekilde etkilenmez. İkincisi, olayın etkileri eşit bile olsa tepkiler ve tepkinin zamanı farklı olabilir.
- Boşanma olayı kuşkusuz çocukları etkiler, ancak çocuklar olayın kendisinden çok oluş biçiminden, süreç içinde yaşananlardan etkilenirler. Çocuğa bir şeyi anlatmanın bin yolu vardır. Önemli olan, çocuğumuz için doğru olanı bulabilmektir.
Rukiye KARAKÖSE
|
|